Emilka nadająca

Emilka i rodzice są z wizytą u babci.
Emilka bawiła się radyjkiem, właczała je i wyłaczała. Teraz juz wyłaczyła i cos rysuje cały czas mówiąc do siebie.

Babcia wchodzi do pokoju i chce przebic się przez hałas, by coś powiedzieć.

Babcia: Emilko, ale wyłacz to radyjko.

Mama zrezygnowana: To nie radio, to Emilka.

Emilka gubiąca się w koligacjach rodzinnych

Emilka nie moze zrozumiec roznicy miedzy babcia a prababcia.
Mama tłumaczy: Babcia to jest mama twojej mamy albo twojego taty. A prababcia to jest babcia mamy albo taty, tak?

Emilka takim samym tłumaczacym tonem: Tak. Albo dziecka.

Emilka przechwalająca się

Emilka przechwala się: A ja juz jestem starsza hehehe!

Emilka: Mamo, czy ja jestem starsza od Franlina?

Mama: Chyba nie, bo w ksiazeczce było napisane, ze Franlin juz chodzi do szkoły.

Emilka - lat cztery i pół - rezolutnie: Ale ja chodzę do drugiej klasy, a Franklin dopiero do pierwszej hehehe!

Emilka filozoficzna (lub: mama w krzyżowym ogniu pytań)

Wieczorem Emilkę nachodzi ochota na filozoficzne rozmowy. Pyta o niebo, dlaczego ludzie odchodzą do nieba, czy mogą stamtąd wrócić, czy nas stamtąd widzą.

Kiedy mama ma juz nadzieję, ze temat został wyczerpany, Emilka niestrudzenie oświadcza: Mamo, a teraz jeszcze jedno trudne zadanie! Jak to jest z tymi dziećmi?
Mama: Ale co z dziećmi?
Emilka: Zanim się jeszcze urodzą, zanim są u mamy w brzuszku? Jak się te dzieci robią? Jak się im przykleja twarze?

Mama: Hmmm.

Emilka: No jak się robi te dzieci, czy to jest ciężka praca?

Emilka odżywiona

Emilka: Mamo, co robisz? Malujesz paznokcie?
Mama: Tak, ale nie lakierem, tylko taką odżywką.
Emilka: To ja tez chcę, tak cię ładnie proszę, chociaz jeden paznokiec.
Mama spełnia Emilki prośbę, zadowolona Emilka idzie się pochwalić tacie: Tato, zobacz! Mama mi pomalowała! Taką specjalną ODGRZYWKĄ!

Emilka szykująca się

Emilka szykuje się do przedszkola. Oznacza to, ze musi przymierzyć kilka spódniczek i sukiene i w kazdej przejrzec sie w lustrze. Całej procedurze przygląda się kot.

Emilka wreszcie jest usatysfakcjonowana którąś spódniczką i przeglądając się w lustrze, stwierdza z zachwytem: No ładnie, cudnie, po prostu cudnie.

Potem przygląda się kotu i mówi litościwie: No co, ty jesteś kot, no kot jak kot.

Emilka skromna

Mama szykuje się do wyjścia.

Mama: Emilko, jak wyglądam?
Emilka: Po prostu cudnie. Masz ładne korale.

Mama: Tak? Dziękuję.

Emilka: Wszystko masz ładne.

Po chwili: A wiesz, co masz najładniejszego?
Mama: Co?
Emilka zachwycona: Mnie! Emilkę!

Emilka zniewolona

Jest piątkowy poranek, mama budzi Emilkę do przedszkola.

Emilka z nadzieją: Dzisiaj ostatni dzień?
Mama: Tak.

Emilka: Jutro sobota. I niedziela, moje ulubione, wolne dni. Jeszcze tylko dzisiaj ostatni taki dzień... zniewolony.

Emilka uspokajająca

Emilka siedzac na krześle je kanapkę z dżemem. Na oparciu krzesła wisi mamy koszula. Kiedy Emilka kończy jeść, rączkę ma umazaną dżemem, a dotyka owej koszuli.

Mama: Tylko mi nie upaprz tej koszuli!

Emilka beznamiętnie: Wypierze się SPOKO.

Emilka niecierpliwiąca się

Emilka i mama idą ulicą. Jest chlapa, więc starają się omijać kałuze.

Kałuz jest bardzo duzo i Emilka niecierpliwi się: O nie, ja jestem na to za stara!

Emilka artystyczna

Nowe prace Emilki:

Autoportret: Emilka z torebką w rączce, wśród kwiatów (te pomarańczowe) i... myszy (to szare na dole).

Mama:

 

Domek z kotem w środku i latajacy czerwony motylek;)

 

Obrazek, z którego mama jest dumna najbardziej: ZOO.

 

Pomysł jak narysowac zwierzatka w klatkach nalezał do Emilki.